Jakkolwiek banalnie by to nie brzmiało, nie byłabym w stanie żyć bez muzyki. Dzięki niej życie staje się znośniejsze, a problemy mniej ważne. W zależności od nastroju, mogę się utożsamić właściwie z każdym utworem. Mogę tańczyć i śpiewać, mogę słuchać w ciszy i płakać. Mogę dowiedzieć się więcej o życiu, bo każda piosenka opowiada jakąś historię, pomaga lepiej zrozumieć drugiego człowieka. Niektórzy piszą po to, by zyskać sławę i pieniądze, a inni z potrzeby okazania swoich emocji, nawet jeśli nikt nigdy ich nie usłyszy. Muzyka jest tworzona i słuchana z niezliczonych powodów, dlatego jest dla mnie tak piękna i absolutnie niezastąpiona.

Jakkolwiek banalnie by to nie brzmiało, nie byłabym w stanie żyć bez muzyki. Dzięki niej życie staje się znośniejsze, a problemy mniej ważne. W zależności od nastroju, mogę się utożsamić właściwie z każdym utworem. Mogę tańczyć i śpiewać, mogę słuchać w ciszy i płakać. Mogę dowiedzieć się więcej o życiu, bo każda piosenka opowiada jakąś historię, pomaga lepiej zrozumieć...

Pamiętam dzień, w którym TEGO zabrakło.Niedzielny zimowy poranek. Za oknem szaro, ja otwieram powoli jedno oko. Wypełzam spod kołdry i niemal sunąć po ścianie idę do kuchni. Uderzam stopą o kant szafki, klnę pod nosem , ale to nic, bo za chwilę się spotkamy; ja i Ona. Jeszcze w letargu włączam ekspres, otwieram puszkę a tu szok! Obudziłam się natychmiast. Nie mam kawy! Przerażenie odebrało mi mowę, bo nie ma kawy! I co ja teraz pocznę? Jak życ? Szybkie spojrzenie na zegarek, i konsternacja, bo w niedzielę sklep otwiera się poźniej. Siadam na kanapie i kołyszę się w niemym przerażniu. Jeszcze pół godziny do otwarcia. I wybiła godzina 9.00. Wkładam kozaki, na piżamę zarzucam puchowiec i biegnę. Za 15 minut znów jesteśmy razem. Ja i kawa.,, Nigdy mnie nie opuszczaj" , szepczę. Przytulamy się i wracamy do cieplutkiej kuchni. Od tego dnia, zawsze przed weekendem sprawdzam, czy ona na mnie czeka. Już na zawsze razem, bo nie mogę bez niej żyć.

Pamiętam dzień, w którym TEGO zabrakło.Niedzielny zimowy poranek. Za oknem szaro, ja otwieram powoli jedno oko. Wypełzam spod kołdry i niemal sunąć po ścianie idę do kuchni. Uderzam stopą o kant szafki, klnę pod nosem , ale to nic, bo za chwilę się spotkamy; ja i Ona. Jeszcze w letargu włączam ekspres, otwieram puszkę a tu szok! Obudziłam się natychmiast. Nie mam kawy!...

Nie mogłabym żyć bez miłości i tego, co za sobą niesie. Nie można bez niej istnieć, bo tak naprawdę tylko ona jest sensem naszego życia. Wszystkie nasze uwielbienia np. książek, muzyki, gier itd. nie były by możliwe, gdyby nie prawdziwa i podstawowa miłość. Jest ona twierdzą wszystkiego, co można lubić. Kiedy jej brakuje, nawet najprostsze czynności nie mają sensu. Prawdziwa pasja bierze się z prawdziwej miłości i tylko taka się liczy. Żadne inne zainteresowanie nie będzie trwało wiecznie, gdy nie będziemy mieli 100% pewności, że jest to coś co kochamy.

Nie mogłabym żyć bez miłości i tego, co za sobą niesie. Nie można bez niej istnieć, bo tak naprawdę tylko ona jest sensem naszego życia. Wszystkie nasze uwielbienia np. książek, muzyki, gier itd. nie były by możliwe, gdyby nie prawdziwa i podstawowa miłość. Jest ona twierdzą wszystkiego, co można lubić. Kiedy jej brakuje, nawet najprostsze czynności nie mają sensu....

Nie mogłabym żyć bez... moralności. Bez tego cichego głosiku w głowie, który szepnie, a czasem wykrzyczy: "stój! Zatrzymaj się! Uważaj!" Zanim padnie o jedno słowo za dużo, zanim kogoś zranię lub popełnię jakąś opłakaną w skutkach głupotę.
Ten głos szepcze czasem : "zatrzymaj się", "pochyl się", "pomóż"
Dzięki niej jestem kim jestem. Wiem kiedy należy udzielić drugiej osobie pomocy, wiem też kiedy moja pomoc może wyrządzić więcej szkody niż pożytku.
Jest moim drogowskazem w podejmowaniu życiowych decyzji, również tych na najwyższym szczeblu.
Ściśle związana z wiarą, wyrzutami sumienia, wychowaniem, mentalnością, kulturą...
Wiem. Banał.

Nie mogłabym żyć bez... moralności. Bez tego cichego głosiku w głowie, który szepnie, a czasem wykrzyczy: "stój! Zatrzymaj się! Uważaj!" Zanim padnie o jedno słowo za dużo, zanim kogoś zranię lub popełnię jakąś opłakaną w skutkach głupotę.
Ten głos szepcze czasem : "zatrzymaj się", "pochyl się", "pomóż"
Dzięki niej jestem kim jestem. Wiem kiedy należy udzielić drugiej...

Zewsząd napiera na mnie natłok obrazów, dźwięków, myśli, obowiązków, zakazów, nakazów, konwenansów. Nie mam siły już tego odpierać, wychodzić na przeciw, stawiać czoła, dawać radę.
Chowam głowę w ramiona i uciekam do samotni mojej głowy, aby tam wszystko nazwać, poukładać, przetrawić, przemyśleć, przekuć chaos w porządek.
Moje emocje trudne i nienazwane, moja latami pielęgnowana nadwrażliwość są zbyt słabe na mierzenie się z wyzwaniami świata. Potrzebuję jak powietrza, jak wody, jak światła własnej przestrzeni do myślenia i czucia, nadczucia, przeczucia i wyczucia. Chwili ciszy, spokoju, odcięcia się jakbym była sama na świecie- bo tak wtedy czuję-jestem sama na świecie, moje emocje są tylko moje, moje mysi są tylko moje.
Mogę je dowolnie nazywać, przeobrażać, interpretować. Obrastać pancerzem, wypracowywać asertywność,mogę się przygotowywać na ponowne wyjście do ludzi.
Mój kokon przeobrażenia. Naprawy, zmiany, hartowania. Bez tego kawałka duszy w samym środku serca nie przetrwałabym ani jednego dnia.

Zewsząd napiera na mnie natłok obrazów, dźwięków, myśli, obowiązków, zakazów, nakazów, konwenansów. Nie mam siły już tego odpierać, wychodzić na przeciw, stawiać czoła, dawać radę.
Chowam głowę w ramiona i uciekam do samotni mojej głowy, aby tam wszystko nazwać, poukładać, przetrawić, przemyśleć, przekuć chaos w porządek.
Moje emocje trudne i nienazwane, moja latami...

Bez czego ja nie mogła bym żyć?? Hm to trudne pytanie ale jeżeli miałabym wybrać to chyba właśnie bez muzyki... ale nie takiej, którą każdy z nas słucha w radiu czy na YouTube. Nie mogła bym żyć bez muzyki jaką wydaje mój ulubiony instrument - gitara, być może dla wielu to zwyczajne dźwięki, lecz dla mnie to coś więcej. Zawsze kiedy szarpię struny palcami, potrafię się wyłączyć i zapomnieć o całym świecie, znikają wtedy moje problemy, smutki czy niepokoje. Czasami potrafię grać bardzo długo jedną melodię i zawsze, kiedy mówię sobie, że już skończę to i tak gram dalej, jeszcze bardziej zagłębiając się w dźwięki oraz w mój własny beztroski świat...

Bez czego ja nie mogła bym żyć?? Hm to trudne pytanie ale jeżeli miałabym wybrać to chyba właśnie bez muzyki... ale nie takiej, którą każdy z nas słucha w radiu czy na YouTube. Nie mogła bym żyć bez muzyki jaką wydaje mój ulubiony instrument - gitara, być może dla wielu to zwyczajne dźwięki, lecz dla mnie to coś więcej. Zawsze kiedy szarpię struny palcami, potrafię się...

Najdotkliwszy brak odczuwałbym, jeśli straciłbym moje studia. Już dawno uświadomiłem sobie, że bez nich (filologia polska) w życiu nie znajdę ciekawszego zajęcia. Zgłębianie tajników literatury, spotkania z ludźmi, którzy interesują się podobnymi rzeczami, wykłady u profesjonalistów i prawdziwych znawców – to jedynie drobna cząstka całej zabawy na tym kierunku. I dotarło do mnie, że wreszcie trzeba będzie te studia skończyć. A wówczas życie straci sens, nie będę miał już nigdy równie ciekawego zajęcia. Znalazłem na to sposób: (nie, to nie zostanie „wiecznym studentem”) studia doktoranckie, które, mam nadzieję, zakończą się otrzymaniem pracy na uczelni. W przeciwnym wypadku pozostanie mi tylko wybranie kolejnych studiów polonistycznych na innym uniwersytecie.

Najdotkliwszy brak odczuwałbym, jeśli straciłbym moje studia. Już dawno uświadomiłem sobie, że bez nich (filologia polska) w życiu nie znajdę ciekawszego zajęcia. Zgłębianie tajników literatury, spotkania z ludźmi, którzy interesują się podobnymi rzeczami, wykłady u profesjonalistów i prawdziwych znawców – to jedynie drobna cząstka całej zabawy na tym kierunku. I dotarło do...

Paulo Coelho w jednym ze swoim dzieł stwierdził: „Każdy z nas żyje w swoim własnym świecie. Ale, gdy popatrzymy na niebo pełne gwiazd zobaczymy, że różne światy tworzą konstelacje, systemy słoneczne i galaktyki”. I takie właśnie jest nasze życie, z którego powinniśmy czerpać całymi garściami. Muzyka, podróże, imprezy czy ludzie kształtują je i sprawiają, że z nim nie chcemy się rozstać. Od kiedy w moim życiu pojawiła się pewna niewiasta życie nabrało znaczenia, uległo zmianie. W zasadzie stałą się słońcem w mojej galaktyce i bez niej ów świat stałby się nicością. Czy to galaktyka ze słońcem i jedną planetą? Nie, doszły dwie kolejne, bez których również to życie stałoby się puste. Tak, więc żona i dzieci to mój świat pełen miłości i radości, bez którego każdy dzień byłby po prostu – szary.

Paulo Coelho w jednym ze swoim dzieł stwierdził: „Każdy z nas żyje w swoim własnym świecie. Ale, gdy popatrzymy na niebo pełne gwiazd zobaczymy, że różne światy tworzą konstelacje, systemy słoneczne i galaktyki”. I takie właśnie jest nasze życie, z którego powinniśmy czerpać całymi garściami. Muzyka, podróże, imprezy czy ludzie kształtują je i sprawiają, że z nim nie...